روش‌های کاهش مقاومت زمین

1- استفاده از میله‌های طویل برای رسیدن به لایه مرطوب زمینبرای این کار معمولاً از میله‌های 1/5 و 2/4 و یا 3 متری متصل به هم استفاده می‌شود.

2- استفاده از میله های موازیمیله های اتصال زمین موازی مانند یک مدار موازی عمل می کنند و مقاومت معادل آنها از همان قانون مقاومت های موازی تبعیت می کند. از این روش بیشتر در محلهای سنگلاخی که نمی توان میله را در عمق زیادی نصب کرد استفاده می شود. حداقل فاصله بین هادی‌ها نباید از 2 برابر طول میله‌ها کمتر باشد. این روش از روش اول بهتر است؛ زیرا نه تنها مقاومت زمین را کاهش می‌دهد، بلکه باعث افزایش ظرفیت عبور جریان نیز می‌شود و می تواند جریانهای اتصال کوتاه بزرگتری را تحمل کند.

3- استفاده از مواد شیمیایی: آب تنها بدون نمک طبیعی نمی تواند هدایت الکتریکی مناسبی را مهیا کند. الکترودهایی که در چاه‌های آب و نهرهای آب خالص نصب می‌شوند مقاومت بالایی را ایجاد می‌کنند. جایی که افزودن آب موجب عدم ایجاد نتیجه مورد نظر خواهد شد، افزودن کلرور سدیم (نمک معمولی)، کلرور کلسیم، کربنات سدیم یا سولفات مس تأکید شده است. نمک و خاک زغال برای همین منظور نیز توصیه می‌شود.

تقریباً 90 درصد مقاومت بین الکترود  و زمین در شعاع 2 متری اطراف الکترود قرار دارد بنابراین چنانچه به علت وجود سنگهای سخت نتوانیم میله‌های اتصال زمین را در عمق زیادی قرار دهیم، برای کاهش مقاومت زمین بهترین روش درمان شیمیایی می‌باشد که در این صورت چاله‌ای به عمق حدود 30 سانتیمتر در دو طرف الکترود حفر می‌کنیم و پر از مواد شیمیایی نظیر سولفات منگنز، سولفات مس و یا نمک با خاک زغال می‌نمائیم. این مواد نباید به طور مستقیم با میله تماس داشته باشد تا فساد تدریجی میله به حداقل برسد. از این روش در صورتی استفاده می‌شود که دو روش دیگر را نتوان بکار برد، زیرا مواد شیمیایی در اثر باران و تخلیه طبیعی در خاک از بین می‌رود.

دانلود مقاله